Έτσι, έχετε τελικά ολοκληρώσει Elden Ring . Μετά από δεκάδες θανάτους σε όλους τους δεκάδες αφεντικά. Μετά από αμέτρητες στιγμές όπου αυτό το infernal χρυσό δέντρο μοιάζει σαν να είναι ακριβώς πάνω από το φρύδι του επόμενου λόφου μόνο για να πάρετε wayled επάνω ένα βουνό – ή για μια εντελώς νέα γη να εμφανιστεί ανάμεσα σε εσάς και το στόχο σας – το όμορφο, επίπονο ταξίδι σας τελειώνει .
Η ολοκλήρωση ενός παιχνιδιού από το λογισμικό μπορεί να είναι ένας παράξενος χρόνος, η αρχική ενθουσιασμό της νίκης που ξεθωριάζει σε ένα υπαρξιακό κενό, καθώς τα μοτίβα των αφεντικών σε άλλα παιχνίδια ξαφνικά φαίνονται λίγο πολύ προβλέψιμα και οι δείκτες αναζήτησης στο mainstream rpgs αισθάνονται Λίγο επί τόπου (δίνοντάς σας τα απογοητευτικά επιφανειακά που τα πιο ανοιχτά παιχνίδια σας πραγματικά σας παίρνουν για έναν ανόητο).
Αλλά με το Elden Ring που είναι ήδη από το παιχνίδι με τις καλύτερες πωλήσεις της Soft μέχρι σήμερα, έχω συνάψει ότι πολλοί – αν όχι οι περισσότεροι – από τους παίκτες του δεν έχουν ακόμη παίξει τον μακρινό προκάτοχό του Dark Souls. Εάν είστε ένας από αυτούς τους ανθρώπους, τότε μετά την ολοκλήρωση του δακτυλίου Elden υπάρχει μόνο ένας αληθινός τρόπος για να γεμίσετε αυτό το κενό (όχι, δεν μιλάω για το Godfall).
Παρακολουθήστε στο YouTubego πίσω στο Dark Souls ενώ περιμένετε τον αναπόφευκτο Elden Ring Sucessor.
Παίζοντας σκοτεινές ψυχές μετά το Elden Ring δεν είναι απλώς θέμα «επιστρέφοντας στο σημείο όπου όλα ξεκίνησαν», γιατί αυτό θα μείωνε το πρώτο σε κάτι ιστορικής περιέργειας-ένα 11χρονο λείψανο που βελτιώθηκε και καταργήθηκε από το λάμψη νέο blockbuster.
Αλλά η πραγματικότητα είναι λίγο πιο περίπλοκη από αυτό, επειδή δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς ανώτερο για τον ανοιχτό κόσμο του Elden Ring στο πυκνότερο, πιο περιοριστικό. Και ενώ θα αρχικά θα μπερδευτείτε από την αμήχανη μηχανική άλματος της Dark Souls και την έλλειψη διαδρομής με βάση τα άλογα, θα δείτε γρήγορα πώς αυτά τα πράγματα εξυπηρετούν το σχεδιασμό του παιχνιδιού (εκτός από ένα από τα μεγαλύτερα κόλπα που τραβούσε το Elden Ring, μας έκανε να πιστέψουμε Αυτό κάπως ένα άλογο και ένα κανονικό κουμπί άλμα είναι πρωτοποριακά χαρακτηριστικά όταν έχουν περάσει για γενιές). Αν μη τι άλλο, η παράλειψη του Dark Souls και η στρίψιμο σε τέτοια «ασφαλή» χαρακτηριστικά ήταν πολύ πιο ballsy για το χρόνο του από το Elden Ring είναι σήμερα.
Κατά την αφύπνιση στο Undead Asylum των Dark Souls, η μυϊκή σας μνήμη από το Elden Ring θα κλωτσήσει καθώς εγκατασταθείτε στη γνωστή μηχανική και θα μεταφράσετε αυτές τις φωτιές, τις ουσίες και τις ψυχές στις τοποθεσίες των χάνων, των δακρύων και των ρουιών που γνωρίζετε. Αυτή η εξοικείωση θα παρακάμψει μεγάλο μέρος της τριβής που προκάλεσε τόσους πολλούς ανθρώπους να αναπηδήσουν από τις σκοτεινές ψυχές όταν προσπαθούν πρώτα να το παίξουν πίσω την ημέρα. Αλλά πέρα από αυτό δεν είναι οι ομοιότητες με τον Elden Ring που το καθιστούν μια τέτοια χαρά να παίξουν. Είναι οι διαφορές.
Η τώρα-εικική σκοτεινή ψυχή φωτιά.
Το Dark Souls είναι ένα εξαιρετικά πυκνό παιχνίδι. Τα κλειστοφοβικά, σφιχτά σχεδιασμένα περιβάλλοντα που προσφέρουν μια αξιοσημείωτη αντίθεση με την ζοφερή εξάπλωση του Elden Ring. Η διερεύνηση των εδαφών μεταξύ ήταν μια από τις πιο συναρπαστικές εμπειρίες τυχερών παιχνιδιών μου στην πρόσφατη μνήμη, αλλά ήταν επίσης εξαντλητική, και μετά από αυτό υπάρχει ένα κρύο είδος καταιγίδας στη διάταξη Metroidvania του κόσμου των Dark Souls. Είναι παρήγορο σε μερικές από τις ευαισθησίες σχεδιασμού του παλιού σχολείου, αλλά προωθείται με τρόπο που από την τελευταία εκδρομή της Soft δεν μπορεί να αναπαραχθεί.
Οι Dark Souls μεταφέρουν την ένταση μέσω του σχεδιασμού και των δύο επιπέδων και της μοναδικής χρήσης της πυρκαγιάς, η οποία παραμένει ένα σημείο ελέγχου και πηγή ανάπαυλα, αλλά κρίσιμα δεν ενεργεί ως teleporter γρήγορου ταξιδιού. Όσο πιο βαθιά εισάγετε σε μια δεδομένη περιοχή, όσο περισσότερο και περισσότερο απομακρύνεστε από την ασφάλεια. Δεν υπάρχει καμία επιστροφή, μόνο προς τα εμπρός σε ένα συνεχώς παθιασμένο σκοτάδι. Και έπειτα, ακριβώς όπως πνιγείτε στο gloop στο κάτω μέρος του Blighttown ή χάνετε σε μια λαβυρίνθινη διατήρηση, θα σκοντάψετε σε μια πυρκαγιά για να σας δείξει ότι είστε στο σωστό μονοπάτι, αναζωπύρωση των ελπίδων σας. Αυτές οι φωτιές σημαίνουν πραγματικά κάτι σε σκοτεινές ψυχές. Είναι λάμψη της άνεσης σε επικίνδυνες αποστολές που δεν μπορείτε απλά να βγείτε από το δρόμο σας.
Θα χρειαστεί να δώσετε προσοχή στις τάξεις εξίσου σε σκοτεινές ψυχές όπως στο Elden Ring.
Το Expeditionary Feel της Dark Souls ανυψώνει τη σημασία του ιερού FireLink – το μοναχικό ιερό σας σε σκοτεινές ψυχές. Η αθόρυβη αίσθηση της ομοιότητας ενισχύεται από το ότι είναι ένα απτό μέρος στον κόσμο που πάντα βγαίνετε από και τελικά υφαίνετε το δρόμο σας πίσω. Η ισοδύναμη, στρογγυλή τράπεζα του Elden Ring, έχει σίγουρα μια ατμόσφαιρα, με τις λαμπερές πυρκαγιές και τη ρυθμική κλίση του σιδηρουργού στην εργασία, αλλά το γεγονός ότι μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση μόνο από μια οθόνη χάρτη (και το γεγονός ότι μπορείτε να το κάνετε αυτό σχεδόν οποιαδήποτε στιγμή οποτεδήποτε οποιαδήποτε στιγμή. ) το αποσυνδέει από το ταξίδι σας και το καθιστά λίγο λιγότερο πολύτιμο.
Μετά από όλα, είναι δύσκολο να επιθυμείτε για ένα μέρος όταν μπορείτε πάντα να ανοίξετε πίσω για ένα φλιτζάνι τσάι και ένα ακροατήριο με μερικά γιγαντιαία δάχτυλα. Στις σκοτεινές ψυχές, μπορεί μερικές φορές να πάτε για ώρες χωρίς τις οικιακές ανέσεις του Firelink και των παγκόσμιων κατοίκων του, και ο άνθρωπος είναι ανακούφιση όταν τελικά το επιστρέφετε. Η ώθηση μέσα από ένα μπουντρούμι στο Elden Ring σχεδόν πάντα αισθάνεται σαν μια επιλογή, μια πράξη περιέργειας και εξερεύνησης. Στις σκοτεινές ψυχές, είναι θέμα αναγκαιότητας, και αυτό του δίνει πολλά βαρύτατα.
Μην περιμένετε από τις σκοτεινές ψυχές να σας ευκολότερα, μόνο και μόνο επειδή είναι μεγαλύτερης ηλικίας.
Οι αντιπαραβαλλόμενοι κόσμοι αυτών των παιχνιδιών έχουν αναπόφευκτα πολλά αποτελέσματα, όπως το σχεδιασμό του αφεντικού. Τα αφεντικά στο τέλος της περιοχής του Elden Ring συχνά παρουσιάζουν σημαντικές αιχμές δυσκολίας, αναγκάζοντάς σας να εγκαταλείψετε, να πάτε μακριά, να επιστρέψετε και στη συνέχεια να επιστρέψετε όταν είστε ισχυρότερο τους. Δεν υπάρχει σχεδόν καμία λείανση, δίνοντας στο παιχνίδι μια κομψή ροή και βηματοδότηση, και με ένα χρόνο παιχνιδιού περίπου 50 ώρες περίπου δεν υπάρχει ποτέ η αίσθηση ότι ξεπερνά το καλωσόρισμα.
Σε ένα sidenote: Οι διακομιστές PC Dark Souls έχουν μειωθεί για μερικούς μήνες τώρα μετά από μια σημαντική παραβίαση ασφαλείας, αλλά υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί για τη μοναξιά του παιχνιδιού εκτός σύνδεσης μετά την ατελείωτη φωνή του Elden Ring – τα κόκκινα πνεύματα άλλων παικτών Με το άλογο κωμικά πηδώντας από τους βράχους, το παραπλανητικό «κρυμμένο μονοπάτι» και τα κουραστικά μηνύματα «Fort Night». Δεν μπορώ να μιλήσω για τις σκοτεινές ψυχές στην κονσόλα αυτή τη στιγμή, αλλά φαίνεται ασφαλές να φανταστώ ότι οι μικρότερες online κοινότητες εκεί είναι λιγότερο χαοτικές και μνημόνια από ό, τι στο Elden Ring (που αισθάνεται λίγο υπερπληθυσμένο).
Μπορεί να φαίνεται προς τα πίσω σε σύγκριση με τον δακτύλιο Elden, αλλά θα πρέπει να το πάτε.
Η μετάβαση των δακτυλίων σας θα πρέπει να είναι σχετικά ομαλή, αλλά μην είστε εφησυχασμένοι. Δεν είναι ταξίδι εξουσίας και το να σκοντάψει από δηλητήριο στα έντερα του Blighttown ή να πυροβολήσει ένα χείλος στο Anor Londo 20 φορές από εκείνο το σκατά ενός τοξότη αρκεί για να αφήσει τις πιο ανθεκτικές ψυχές να αισθάνονται κοίλες. Αλλά όλα αυτά τα μαθήματα που πήρατε στο Elden Ring για την προσοχή, την υπομονή και το χρονοδιάγραμμα σας έβαλαν σε καλή θέση για να αντιμετωπίσετε το Lordran.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σε μια έκταση των συνεπειών και του Bloodborne της Dark Souls, τα οποία αξίζουν μια διαδρομή. Αλλά υπάρχει μια απαράδεκτη μαγεία στις αρχικές σκοτεινές ψυχές, και οι διαφορές του με το Elden Ring το καθιστούν τέλειο για πρώην αμαυρωμένο αναζητώντας νέο σκοπό.