Κυκλοφόρησε 27 μήνες μετά το αρχικό παιχνίδι – όταν οι κύκλοι ανάπτυξης δεν ήταν παράλογα μακρύς – Dead Space 2 βρήκαν επιτυχία στις αρχές του 2011, αλλά η ιστορία και η ηλεκτρονική συζήτηση δεν το έχουν αυξήσει σε λατρευτική κατάσταση όπως έκαναν με το κλασικό του 2008. Επιστρέφοντας σε αυτό, μπροστά από το λαμπερό remake αυτού του μήνα, για να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου, μπορώ τώρα να δηλώσω με υπερηφάνεια ότι είναι η καλύτερη δόση της τριλογίας του Visceral. Ελα σε εμένα.
Θυμάμαι έντονα το Dead Space να είναι ένα τεράστιο χτύπημα στο τέλος του 2008, να γίνει αυτόματα ένα από τα πιο τρομακτικά παιχνίδια ποτέ, και με ένα τόσο μεγάλο cliffhanger που ολοκληρώνει το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας του Isaac Clarke, μιλάμε για μια συνέχεια που θερμαίνεται γρήγορα. Αυτή η δεύτερη είσοδος υλοποιήθηκε λίγο πάνω από δύο χρόνια αργότερα στο Dead Space 2, μια πιο προσανατολισμένη σε δράση παίρνει τη φρίκη με βάση το διάστημα. Εάν ο νεκρός χώρος, παρά τη μεγαλύτερη κλίμακα του, θα μπορούσε να συγκριθεί δομικά με τον Alien, τότε ο Dead Space 2 δανείστηκε σαφώς κάποιες σημειώσεις από την εκρηκτική του συνέχεια, αλλοδαπούς.
Θα επαναλάβει το δεύτερο παιχνίδι στη σειρά στη σειρά; Σίγουρα το ελπίζουμε. 
Διάφορα τμήματα παιχνιδιού βοηθούν τη βηματοδότηση του Dead Space 2 περισσότερο από τον προκάτοχό του.
Ίσως ήταν το σχέδιο του Visceral καθ ‘όλη τη διάρκεια, αλλά η πιο βαρύ δράση του Resident Evil 5 για το υλικό του έφτασε λίγο μετά τον πρώτο νεκρό χώρο και πήρε τους ανθρώπους να μιλάνε, οπότε ίσως αυτό ήταν στην ανάπτυξη της συνέχειας. Γνωρίζουμε ότι η EA πάντα άρεσε να κυνηγάει τις τάσεις και να επαναπροσδιορίσει τους τύπους για να διευρύνουν τις βάσεις των παικτών της, οπότε δεν είναι ένα μεγάλο άλμα για να εξετάσουμε αυτή την μεταβολή των εργαλείων με φλεγμονώδη, ειδικά όταν ο Dead Space 3 διπλασιάστηκε από αυτή την κατεύθυνση και κατέληξε να χάσει Το βλέμμα του τι έκανε τα δύο πρώτα παιχνίδια να λειτουργούν τόσο καλά.
Επίσης, επέστρεψα σε συνεντεύξεις που φαίνεται να υποστηρίζουν τη γραμμή σκέψης ότι το Visceral προοριζόταν πάντα να επεκτείνει τον καμβά και να δοκιμάσει νέα πράγματα με το Dead Space 2. Το πράγμα είναι ότι οι περισσότερες από τις αλλαγές και τις προσθήκες επηρέασαν την αφήγηση και το ρύθμιση πρώτα απ ‘όλα, η οποία με τη σειρά του έφερε νέες ευκαιρίες στο συνολικό σχέδιο του παιχνιδιού (και όχι το αντίστροφο). Παίζει ως επί το πλείστον και αισθάνεται σαν μια πιο γυαλισμένη εκδοχή του προκάτοχού του, όμως ο ρυθμός και η ροή τόσο της εξερεύνησης όσο και των εχθρικών συναντήσεων διαμορφώθηκαν από την τεράστια αλλαγή του σκηνικού και μια πιο φιλόδοξη οικόπεδο.
Ο Ισαάκ είναι πίσω στο Dead Space 2, καθώς το μυαλό του αρχίζει να καταρρέει.
Αντικαταστήστε ένα εγκαταλελειμμένο πλοίο για έναν τεράστιο διαστημικό σταθμό, τον Τιτάνα, που καταρρέει καθώς κλείνετε ένα κυβερνητικό clusterfuck αποπληρωμένο αμέσως. Οι παίκτες δεν ήταν πλέον απλώς περιαγωγή καταστρεπτικές περιοχές που θέλουν να τσιμπήσουν με συστήματα και μηχανήματα ενώ αγωνίζονται από νεκρομορφές. Αντ ‘αυτού, καθοδηγείται από μια πιο ενεργή ιστορία, η οποία είχε τώρα ένα πλήρως αποκαλυπτόμενο ISAAC που αμφισβητούσε τα κίνητρα άλλων χαρακτήρων και την αντιμετώπιση της πνευματικής του επιδείνωσης που προκλήθηκε από τον δείκτη. Σας απασχολεί, ο αρχικός νεκρός χώρος ήξερε τι ήθελε να πει – απλά αισθάνθηκε περιορισμένος από τις συμβάσεις τρόμου επιβίωσης.
Ως άμεσο αποτέλεσμα της απόρριψης της δομής του Metroid-ish της εξερεύνησης διαφορετικών περιοχών ενός πλοίου που γνωρίζαμε ότι θα έπρεπε να εξερευνήσουμε πλήρως επειδή τα κεφάλαια χτίστηκαν γύρω από αυτή την ιδέα, ο Dead Space 2 είναι πολύ περισσότερο από μια απρόβλεπτη βόλτα με rollercoaster, Αυτό μπορεί να είναι τόσο αμείλικτο (αυτή η πρώτη ώρα είναι πολύ) και όπως προκαλεί το φόβο ως τα πιο τρομακτικά τμήματα του πρωτότυπου.
Φρίκη σώματος; Ελεγχος.
Πολλοί καθαροί έχουν ισχυριστεί κατά τη διάρκεια των ετών ότι αυτή η δόση αισθάνθηκε ήδη λίγο υπερβολικά uncharted-ish σε μέρη, αλλά την επανεξέταση περισσότερο από 10 χρόνια αργότερα, παραμένει ένα σε μεγάλο βαθμό αηδιαστικό παιχνίδι ακόμη και όταν η δράση είναι ενισχυμένη για λίγα λεπτά. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι απλώς μια πιο επαναλαμβανόμενη, λιγότερο επαναλαμβανόμενη εξέλιξη του πρωτότυπου. Αυτό δεν είναι ένα χτύπημα στον αρχικό νεκρό χώρο, αλλά μια φιλοφρόνηση για την προθυμία του Visceral να καυχηθεί τα πράγματα και να αποφύγει την αναζωογόνηση του παλιού εδάφους.
Μια άλλη αξιοσημείωτη βελτίωση που είναι άμεσα αξιοσημείωτη είναι η ποικιλία του εχθρού. Ενώ το πρώτο παιχνίδι υιοθέτησε επίσης το “Metroidvania Pace” για να προσθέσει νέα στοιχεία και προκλήσεις στο μίγμα, ο Dead Space 2 χτυπά το έδαφος που τρέχει με αρκετούς τύπους εχθρού που έρχονται σε σας, καθώς η ομάδα dev γνώριζε πολύ καλά το στοιχείο της έκπληξης (τουλάχιστον με μια αρχική αποκάλυψη των νεκρομορφών) απλά δεν υπήρχε πια. Στην πραγματικότητα, η πρώτη ώρα του παιχνιδιού έχει ήδη μια σύντομη συνάντηση αφεντικό μετά από ένα τεράστιο κομμάτι. Η ένταση της καρδιάς είναι όλα εκεί-αλλά έρχεται σε δόσεις ποικίλων μεγεθών και δεν είναι πάντοτε δεμένη με το “Ω, έτσι τώρα μπαίνω σε μια μεγάλη ανεξερεύνητη περιοχή του χάρτη όπου κάτι κακό θα συμβεί σίγουρα”.
Στο διάστημα, κανείς δεν μπορεί να σας ακούσει αποσυναρμολόγηση των άκρων.
Αναφέρθηκα ήδη στο πώς το Dead Space 2 άνοιξε τον κόσμο της σειράς και την κυρίαρχη ιστορία με μεγάλο τρόπο και αυτό μας φέρνει σε ένα ελαφρώς βαθύτερο cast των υποστηρικτικών χαρακτήρων. Αφού έδωσε τον Ισαάκ μια φωνή και τον έκανε να κουβεντιάζει τον εργατικό μάγκα, αυτό ήταν ένα μη-brainer. Η Ellie είναι ένας συμπαθητικός σύμμαχος και τα μάτια καλά με τους χειρότερους φόβους και τη λύπη του Isaac, καθώς συνεχίζει να στοιχειοθετείται από τα οράματα της Nicole της Nicole και η απειλή του διαχειριστή Tiedemann αισθάνεται σαν ένα τέλειο riff στο κακόβουλο σχέδια του Weyland-Yutani στη σειρά Alien Series. Κοιτάξτε, μου άρεσε να δουλεύω με τον αξιοπρεπή Guy Zach Hammond και να μισώ τα κότσια του Kendra Daniels, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν “οι άνθρωποι που μου δίνουν εντολές σε comms” και ελάχιστα άλλα. Ο νεκρός χώρος 2 επεκτάθηκε σε αυτό.
Όταν πρόκειται για τις περιοχές που ο Ισαάκ πρέπει να διασχίσει, το επίπεδο της Εκκλησίας του Unitologist αξίζει μια ειδική αναφορά. Παίζει σαν μια μεγάλη αποκάλυψη μετά την ανάγνωση και την ακρόαση τόσο πολύ για εκείνους τους δογματικούς φονταμενταλιστές στο πρώτο παιχνίδι και ένα καλό κομμάτι του δεύτερου και η ατμόσφαιρα είναι απολύτως στο σημείο. Με τα γοτθικά αρχιτεκτονικά στοιχεία που αισθάνονται αντίθετα με οτιδήποτε άλλο στους Αγώνες και δημιουργούν έναν εντελώς διαφορετικό τύπο “στοιχειωμένου σπιτιού” πριν αποκαλυφθούν οι τρομακτικοί νεκροψίφες, το εύχομαι να διαρκέσει η ατμόσφαιρα.
Η φρίκη βρίσκεται στο μάτι του θεατή.
Και ναι, δεν μπορεί να τελειώσει το κομμάτι Good Dead Space 2, χωρίς να επικροτεί μια από τις πιο ενοχλητικές στιγμές σε όλα τα παιχνίδια: τη σκηνή “βελόνα στο μάτι σας”. Όπως είναι ο Gory, όπως αυτά τα παιχνίδια, τίποτα δεν θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για ένα τέτοιο κομμάτι που προκαλεί. Το κακό αποτέλεσμα είναι μόνο το κερασάκι στην τούρτα, καθώς το κοντινό πλάνο του Isaac χάνει σχεδόν τα σκατά του, ενώ ελέγχει το μηχάνημα συν τα Twitchy Controls καθιστούν την ακολουθία σκληρή για να καθίσει χωρίς να σφίγγει όλα τα στόμια σας.
Έχουμε ακόμη να δούμε αν το remake του Dead Space του Motive είναι τελικά τόσο καλό όσο φαίνεται, αλλά αν κατάφεραν να αναβαθμίσουν με επιτυχία το κλασικό χωρίς να αραιώνουν τα ισχυρότερα κομμάτια του, θα είμαι πρώτος στην εκστρατεία για επιστροφή στο Superior δόση πληρωμής.